Home

Internal

International

Kontakt

de|en|pl

49 krajów – 110 biur – 5 800 pracowników – 1 firma |

Na świecie

Nasz strona wykorzystuje pliki cookies w celu personalizacji oferty wysyłanej do klientów oraz analizy zachowania użytkowników, tak aby dostarczać usługi na najwyższym poziomie. Korzystając ze strony wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie danych. Dalsze informacje można znaleźć w polityce prywatności.

Specjalne strefy ekonomiczne: Przemieszczanie środków trwałych do innej inwestycji w tej samej strefie lub do innej strefy

Specjalne strefy ekonomiczne (SSE) stanowią niezwykle skomplikowaną tematykę, a same SSE funkcjonują na styku jurysdykcji dwóch różnych ministrów (zwolnienia podatkowe leżą bowiem w gestii Ministra Finansów, ale podmiotem odpowiedzialnym za udzielanie zezwoleń na inwestowanie w specjalnych strefach ekonomicznych oraz ich cofanie jest Minister Gospodarki). Taki podział kompetencji powoduje, iż podatnicy chcący uzyskać indywidualną interpretację prawa podatkowego w zakresie skutków planowanych przez siebie działań na obszarze SSE, niejednokrotnie muszą tracić czas na wykazywanie, że to Minister Finansów jest organem właściwym dla udzielenia odpowiedzi na postawione przez nich pytanie. Bywa również, że wykładnia przepisów uzyskana przez podatnika od Ministra Finansów nie spotyka się z aprobatą Ministra Gospodarki, co w praktyce istotnie komplikuje podjęcie decyzji i tym samym sytuację podatnika.

Przykładem takiej kolizji może być próba uzyskania odpowiedzi na pytanie o możliwość przemieszczania przez przedsiębiorcę środków trwałych pomiędzy poszczególnymi inwestycjami, zarówno tymi znajdującymi się na terenie jednej specjalnej strefy ekonomicznej, jak też inwestycjami prowadzonymi w lokalizacjach położonych na terytorium różnych stref ekonomicznych - przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia tych środków trwałych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (lub odpowiednio 3 lat u małych i średnich przedsiębiorców).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”) wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie właściwego zezwolenia. W razie cofnięcia przedmiotowego zezwolenia, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „usse”) uzyskane zezwolenie może zostać przez Ministra Gospodarki cofnięte, jeżeli przedsiębiorca:

zaprzestał na terenie specjalnej strefy ekonomicznej prowadzenia działalności, na którą posiadał zezwolenie,
rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu,
nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18 usse, w terminie do ich usunięcia, wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.
W kontekście możliwości cofnięcia zezwolenia wskazać należy również na treść § 5 ust. 2 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej: „Rozporządzenie”) który wskazuje warunki korzystania z zezwolenia (stosując argumentację a contrario stwierdzić należy, iż niespełnienie ww. warunków skutkuje utratą zezwolenia).

Stosownie do treści powołanego przepisu warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego jest:

utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne – przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (u małych i średnich przedsiębiorców 3 lata),
utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona (u małych i średnich przedsiębiorców 3 lata).

Jak widać, żadna z ww. przesłanek nie zostanie automatycznie naruszona w wyniku wyłącznie przemieszczenia przez przedsiębiorcę środków trwałych. Zakładamy oczywiście, iż przedsiębiorca nie zaprzestanie w ogóle prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i nie przeniesie własności przemieszczanych składników majątku. Skutkiem przemieszczenia środków trwałych należących do przedsiębiorcy będzie w takim przypadku wyłącznie zmiana miejsca korzystania przez niego z tych środków. Mając na uwadze fakt, iż przesłanki warunkujące prawo do utraty zezwolenia stanowią katalog zamknięty stwierdzić należy, iż brak jest przesłanek do utraty przez przedsiębiorcę zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE, a tym samym utraty zwolnienia z opodatkowania w wyniku wyłącznie przemieszczenia środków trwałych pomiędzy poszczególnymi inwestycjami.

Potwierdzenie tego stanowiska znaleźć można m.in. w interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, m.in. w wydanej niedawno interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14.01.2014 r. (IBPBI/2/423-1351/13/AK), czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28.12.2012 r. (IPTPB3/423-328/12-4/KJ).

Takie stanowisko prezentowane przez organy podatkowe nie jest jednak podzielane przez Ministerstwo Gospodarki, w opinii którego możliwość dowolnego przemieszczania składników majątku nabytych w ramach danego zezwolenia byłaby sprzeczna z ideą specjalnych stref ekonomicznych. Zezwolenie wydawane jest bowiem na prowadzenie ściśle określonej działalności na określonym obszarze. Tym samym w opinii Ministerstwa Gospodarki nie jest możliwe przemieszczanie składników majątku ani pomiędzy terenami różnych specjalnych stref ekonomicznych, ani też w ramach jednej strefy, bez względu na to, jaka odległość dzieli obydwa miejsca.

Trudno jednak zgodzić się z taką argumentacją. Wskazać należy przede wszystkim na sam tytuł zezwolenia, które w żadnym wypadku nie precyzuje obszaru strefy, na którym prowadzona ma być działalność gospodarcza, ograniczając się jedynie do wskazania jednego obszaru – terytorium danej specjalnej strefy ekonomicznej.

Również wydawane zezwolenia nie odnoszą się wprost do konkretnej lokalizacji w części zawierającej warunki, na których udzielane jest zezwolenie, posługując się zwrotem „na terenie strefy”. O ile zatem kwestia przemieszczania nabytych składników majątku pomiędzy obszarami różnych stref ekonomicznych może być w kontekście treści zezwoleń różnie interpretowana, to uznać należy, iż nic nie stoi na przeszkodzie możliwości przemieszczenia środków trwałych pomiędzy lokalizacjami znajdującymi się na terenie jednej specjalnej strefy ekonomicznej, których dotyczą poszczególne zezwolenia.

Stanowisko prezentowane przez Ministerstwo Gospodarki, choć nie znajduje, w naszej opinii, umocowania w obowiązujących przepisach prawa, ma jednak swoje racjonalne uzasadnienie. Jednym z podstawowych celów, jakie postawiono przed instytucją SSE jest walka z bezrobociem na danym obszarze. Dopuszczenie do sytuacji, w której przedsiębiorcy byliby uprawnieni przemieszczać bez żadnych ograniczeń posiadane środki , mogłoby w skrajnych przypadkach powodować, iż z udzielanego wsparcia korzystać będzie rejon położony na drugim krańcu Polski. Problem w tym, że przyjęcie restrykcyjnego podejścia Ministerstwa Gospodarki uniemożliwia również przemieszczanie środków trwałych pomiędzy lokalizacjami oddalonymi o kilka kilometrów, położonymi często w ramach jednej podstrefy.

Ponieważ omawiane zagadnienie nie zostało przez ustawodawcę wprost uregulowane, istnieje ryzyko sporu z Ministerstwem Gospodarki. Zakwestionowanie przez Ministra Gospodarki możliwości przemieszczania składników majątku skutkowałoby natomiast możliwością cofnięcia przez tego Ministra zezwolenia w związku z niedotrzymaniem warunków funkcjonowania w specjalnych strefach ekonomicznych. W przypadku cofnięcia zezwolenia, zgodnie z art. 17 ust. 5 updop podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Wątpliwa wydaje się również w takim przypadku możliwość powołania się przez podatnika na funkcję ochronną posiadanej interpretacji indywidualnej. Interpretacja taka bowiem wydana została dla skonkretyzowanego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, a organ ją wydający zakładał, iż podatnik posiada ważne zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W przypadku utraty zezwolenia przez przedsiębiorcę sytuacja uległaby diametralnej zmianie, a tym samym uzyskana przez podatnika interpretacja pozbawiona zostałaby mocy ochronnej.

Reasumując podmioty prowadzące działalność na terenie specjalnych stref ekonomicznych powinny ustalać podatkowe konsekwencje swoich działań i decyzji nie tylko z Ministerstwem Finansów ale również z Ministerstwem Gospodarki. Przedsiębiorca bazujący wyłącznie na interpretacjach indywidualnych wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów, może żyć w nieświadomości spoczywającego na nim ryzyka i w przyszłości ponieść przykre tego finansowe konsekwencje.

Nasi doradcy chętnie przeanalizują Państwa dokumentację związaną z inwestycją w specjalnej strefie ekonomicznej i pomogą zminimalizować ryzyka podatkowe.

Kontakt

Contact Person Picture

Katarzyna Judkowiak

doradca podatkowy

Partner

Wyślij zapytanie

Profil