Nasz strona wykorzystuje pliki cookies w celu personalizacji oferty wysyłanej do klientów oraz analizy zachowania użytkowników, tak aby dostarczać usługi na najwyższym poziomie. Korzystając ze strony wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie danych. Dalsze informacje można znaleźć w polityce prywatności.



Jak poprawnie wyliczyć czas pracy pracownika mobilnego?

PrintMailRate-it

 

Wróć>>

 

Marlena Kwiatek
12 czerwca 2019 r. 

Wyliczenie czasu pracy pracownika wykonującego pracę w zakładzie pracy nie stanowi z reguły problemu. Jak jednak wyliczyć czas pracy w przypadku pracowników mobilnych? Typowym przykładem pracownika mobilnego jest przedstawiciel handlowy, który przemieszcza się po terytorium całego kraju lub jego części prezentując potencjalnym klientom ofertę pracodawcy. Niemal stałe pozostawanie w ciągłej podróży służbowej wpisane jest w specyfikę jego pracy.

 

Bardzo często zdarza się także, że taki pracownik wyjeżdża do kontrahenta bezpośrednio ze swojego miejsca zamieszkania, nie zatrzymując się w zakładzie pracy. Nierzadko w ogóle nie ma on w siedzibie przedsiębiorstwa zorganizowanego stanowiska pracy. W którym momencie należy zatem uznać, że pracownik mobilny jest już „w pracy”? Czy taki sposób wykonywania obowiązków służbowych można zakwalifikować jako podróż służbową? W jaki sposób określić czas pracy pracownika mobilnego, aby uniknąć pracy w godzinach nadliczbowych?

 

Przykład:

Przedstawiciel handlowy zgodnie z rozkładem świadczy pracę w godzinach 9.00-17.00. Pracodawca nie wyznaczył biura lub innego miejsca, gdzie przedstawiciele rozpoczynaliby i kończyli pracę. Aby dotrzeć na spotkanie umówione w siedzibie kontrahenta na godzinę 11.00, pracownik musi wyjechać z domu o 7.00. Spotkanie kończy o 13.00 i od razu wyrusza na kolejne, które kończy o 17.00. Do domu wraca o 21.00. Pracownik podróżuje samochodem służbowym.

 

Typowa i nietypowa podróż służbowa

Co do zasady sam czas trwania podróży służbowej nie jest tożsamy z czasem wykonywania pracy podczas podróży. Do czasu pracy nie wlicza się czasu dojazdu na miejsce świadczenia pracy oraz czasu powrotu, chyba że czas ten pokrywa się z rozkładowym czasem pracy pracownika lub czas podróży służbowej wykracza poza „normalny czas pracy”, ale pracownik wykonywał w tym czasie pracę (np. podczas jazdy pociągiem pracował zdalnie na laptopie). Tak kształtuje się sytuacja w przypadku tzw. typowej podróży służbowej, czyli incydentalnego wyjazdu pracownika w celu świadczenia pracy poza stałym miejscem jej wykonywania.

 

Zasady te nie mają jednak zastosowania do podróży odbywanych przez pracowników mobilnych. W ich przypadku przemieszczanie się stanowi stały element pracy, dlatego do czasu pracy należy wliczać cały czas pozostawania pracownika w podróży (tzw. nietypowa podróż służbowa). Do czasu pracy przedstawiciela handlowego należy zatem wliczać również czas dojazdu do kontrahentów oraz powrotu od nich. Czas przejazdów w godzinach przypadających poza rozkładowym czasem pracy należy uznać w związku z tym za pracę wykonywaną godzinach nadliczbowych.
 
Ponadto, jak wskazuje się w orzecznictwie, całkowicie obojętne jest to, jakim środkiem transportu pracownik mobilny się przemieszcza (własnym, dostarczonym przez pracodawcę, czy publicznym), jak również to czym się zajmuje w czasie przejazdu (prowadzi samochód, świadczy pracę możliwą do wykonania w czasie przejazdu, czy też odpoczywa).


Zadaniowy czas pracy a praca w godzinach nadliczbowych

Wbrew powszechnie panującej opinii, wprowadzenie zadaniowego czasu pracy nie stanowi automatycznego rozwiązania tego problemu. System zadaniowy nie jest w żadnym wypadku systemem nienormowanym. Nawet stosowanie zadaniowego czasu pracy oznacza, że zadania powinny być tak wyznaczone, aby pracownik przy zachowaniu należytej staranności mógł wykonać powierzoną pracę w ciągu 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu. W wyżej opisanym przypadku byłoby to niemożliwe, więc pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych.


Odpoczynek dobowy

Kolejną kwestią, o której należy pamiętać jest konieczność zapewnienia pracownikowi możliwości skorzystania z 11-godzinnego odpoczynku dobowego Oprócz prawa pracodawcy do polecania pracownikowi pracy w godzinach nadliczbowych, istnieje również prawo pracownika do nieprzerwanego odpoczynku dobowego. W każdej dobie pracownik musi mieć zapewnione co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Skrócenie tego czasu może mieć miejsce tylko w wyjątkowych sytuacjach: podczas prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii, a także w przypadku pracowników zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy. Niedotrzymanie tego obowiązku może skutkować ukaraniem pracodawcy mandatem za nieprzestrzeganie przepisów prawa pracy. Ponadto w opisanym wyżej przykładzie pierwsze dwie godziny świadczenia pracy przypadają na poprzednią dobę (doba pracownicza zaczyna się u tego pracownika o 9.00), co może okazać się problematyczne, jeśli poprzedni dzień był dniem wolnym od pracy.

 

Podsumowując, do czasu pracy przedstawiciela handlowego jako pracownika mobilnego należy wliczać również czas dojazdu do kontrahentów oraz powrotu od nich. Nieistotne jest natomiast ani to jakim środkiem transportu przedstawiciel handlowy dociera do klientów, ani też czym zajmuje się podczas przejazdów.

 

Jeśli są Państwo zainteresowani omówieniem szczegółów dotyczących tematu czasu pracy pracowników mobilnych, eksperci Rödl & Partner pozostają do Państwa dyspozycji w biurach w Gdańsku, Gliwicach, Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Wrocławiu.

 

Kontakt

Contact Person Picture

Michał Prokop

adwokat

Associate Partner

Wyślij zapytanie

Profil

Newsletter.png
Deutschland Weltweit Search Menu