Opodatkowanie nadwyżek magazynowych

Renata Kabas-Komorniczak

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 lipca 2013 r., II FSK 2113/11, nadwyżki w magazynie są przychodem spółki dla celów CIT.

Podatnik, będący spółką z o.o., po przeprowadzonej inwentaryzacji stwierdził niedobory i nadwyżki majątku obrotowego. Przyczyną takiego stanu były m.in. podobieństwa materiałów i związane z tym pomyłki popełnione przez pracowników podczas przyjmowania i rejestracji tych materiałów w systemie magazynowym oraz ewidencjonowania zużycia.

Zaistniałe nadwyżki zostały zaliczone do przychodów operacyjnych nie stanowiących podstawy opodatkowania. Chcąc upewnić się, czy postąpiła prawidłowo, spółka wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z wnioskiem o interpretację indywidualną.

Zdaniem spółki nie każda nadwyżka ujawniona w inwentaryzacji stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Pojęcie przychodu w przypadku nadwyżek inwentaryzacyjnych należy bezpośrednio łączyć ze świadczeniem wykonanym na rzecz podatnika. Wskazane w stanie faktycznym nadwyżki nie mają źródła w świadczeniu na rzecz spółki, a co za tym idzie, nie wiążą się z powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Organ podatkowy w uzasadnieniu interpretacji stwierdził jednak, że ujawnienie nadwyżek magazynowych jest w istocie stwierdzeniem, że spółka posiada większą ilość materiałów niż wynika to z prowadzonej przez niego ewidencji magazynowej. W konsekwencji, należy uznać, że materiały stanowiące ową nadwyżkę zostały przez niego otrzymane nieodpłatnie. Na mocy art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wartość tego przysporzenia stanowi przychód podatkowy spółki.

Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 26 maja 2011 r., I SA/Po 312/11. Sąd odwołał się do uzasadnienia uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2006 r., II FPS 1/06 i w związku z nią wyraził pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia może być także konsekwencją działań własnych, a więc jednostronnych podatnika. W przedstawionym stanie faktycznym nieodpłatność świadczenia wynika z faktu, że w sytuacji powstania nadwyżki magazynowej, zarówno w wyniku innej od zakładanej struktury zużycia materiałów, jak i pomyłek pracowników wynikających z błędów przy wprowadzaniu danych do systemu magazynowego, nie ma w ogóle mowy o jakimkolwiek świadczeniu wzajemnym dla kogokolwiek.

W konsekwencji WSA w Poznaniu stwierdził, że za przychody stanowiące nieodpłatne świadczenia, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy o CIT, należy uznać także nadwyżki inwentaryzacyjne, które nie stanowią świadczenia otrzymanego od innego podmiotu.

Od wyroku WSA w Poznaniu spółka wniosła skargę kasacyjna, którą NSA wyrokiem z 16 lipca 2013 r. (II FSK 2113/11) oddalił, przychylając się tym samym do stanowiska sądu pierwszej instancji.

Chętnie wesprzemy Państwa w tym zakresie, a także zapewnimy doradztwo podatkowe w zakresie CIT, PIT, VAT. Nasi doradcy podatkowi w biurach Rödl & Partner: Gdańsk, Gliwice, Kraków, Poznań, Warszawa i Wrocław, odpowiedzą także na  inne pytania z zakresu doradztwa podatkowego.