Czy przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości może być zespół rzeczy połączonych funkcjonalnie?

Sprawa dotyczyła podatku od nieruchomości od węzła betoniarskiego będącego całością techniczno-użytkową obiektów budowlanych, które bez funkcjonalnego powiązania ze sobą nie mogłyby działać w celu, dla którego zostały zbudowane. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi poparł zdanie organów podatkowych. Według nich, cały węzeł betoniarski stanowi jedną całość z powodu funkcjonalnego powiązania wszystkich elementów składających się na ten węzeł. Sąd odwołał się do tego, że pomiędzy wszystkimi obiektami budowlanymi składającymi się na węzeł betoniarski zaistniał związek techniczno-użytkowy. Dlatego dla celów podatku od nieruchomości węzeł ten stanowi jedną budowlę, która powinna być opodatkowana stawką podatkową przewidzianą dla budowli.

NSA w tym sporze nie podzielił jednak argumentacji organów podatkowych oraz WSA w Łodzi. Wskazał, że niedopuszczalne jest stosowanie koncepcji powiązania techniczno-użytkowego obiektów budowlanych dla celów prawa podatkowego, aby uznać kompleks obiektów budowlanych za jedną budowlę, która musi być opodatkowana w całości stawką podatkową przewidzianą dla budowli. 

Zdaniem NSA dla celów prawa podatkowego należy – w przypadku złożonych konstrukcji – odnieść się do rozumienia rzeczy w prawie cywilnym jako wyodrębnionego fizycznie przedmiotu materialnego. Z wyroku wynika, że w przypadku podatku od nieruchomości należy ustalić wszystkie obiekty budowlane, które mają postać materialną oraz są odpowiednio zindywidualizowane i wyodrębnione, aby można było określić podstawę opodatkowania tego obiektu. Po ustaleniu obiektów budowlanych należy sprecyzować, czy poszczególne obiekty budowlane będą budynkami czy budowlami, a później do każdego obiektu zastosować odpowiednią stawkę podatku od nieruchomości. 

Ponadto NSA wskazał, że funkcjonalne połączenie wielu obiektów budowlanych, aby osiągnąć cel gospodarczy, nie powoduje powstania jednego przedmiotu opodatkowania na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Taki pogląd bowiem nie znajduje uzasadnienia w przepisach ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Nie wskazują one kryterium funkcjonalnego połączenia obiektów budowlanych jako kryterium decydującego o przedmiocie opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Ostatecznie NSA wskazał, że dla celów podatku od nieruchomości trzeba ustalić elementy ciągu technologicznego stanowiące odrębne przedmioty materialne, a następnie ocenić, czy ten element jest obiektem budowlanym. Kolejnym etapem jest ustalenie, czy dany obiekt budowlany jest budowlą czy budynkiem, co rzutuje na stawkę podatku od nieruchomości.